Spektakl „Brat naszego Boga” w Miejskim Domu Kultury
maj 26, 2013 Podziel się opinią
„Służyć najuboższym, upatrując w nich Chrystusa”
26 maja br. w sali widowiskowej Miejskiego Domu Kultury w Przasnyszu miało miejsce niezwykłe wydarzenie. Gościliśmy teatr SCENA MOLIERE z Krakowa, który zaprezentował spektakl „ Brat naszego Boga” według dramatu Karola Wojtyły.
Spektakl wyreżyserował Artur Dziurman – aktor Narodowego Teatru Starego im. J.Słowackiego. W rolę główną – Adama wcielił się Maciej Jackowski aktor Teatru im. J.Słowackiego, któremu towarzysza profesjonalne aktorki – Magda Sokołowska z Teatru im. J.Slowackiego oraz Iwona Chamielec. Pozostałe 15 ról grają aktorzy niewidomi i niedowidzący. Spektakl ilustrowany jest muzyka Jana AP. Kaczmarka, Jacka Skubikowskiego oraz zespołu IL Divo. Autorem scenografii i projektantem kostiumów jest znany krakowski twórca Ryszard Melliwa.
Premiera spektaklu „Brat naszego Boga” odbyła się 2 kwietnia 2009r.; jednym z patronów honorowych był Kardynał ST. Dziwisz. Spektakl „Brat naszego Boga” ma charakter filmowo – teatralny. Sekwencje filmowe nakręcono w Opactwie Tynieckim. Projekcja filmowa przedstawia sceny plenerowe i te, które wymagały skomplikowanej scenografii, niemożliwej do zrealizowania ze względu ograniczoną ,tradycyjną przestrzeń teatralną. Film, jako inny środek wyrazu, służy jako łącznik światów i planów akcji dramatu.
„Brat naszego Boga” – dramat Karola Wojtyły powstawał w latach 1944 – 1950 i przedstawiał losy polskiego powstańca, malarza i zakonnika Adama Chmielowskiego. Ten ,tak szczególnie umiłowany przez Ojca Św. Jana Pawła II – Brat Albert- urodził się w 1845 roku . Gdy miał 8 lat stracił ojca, a niedługo potem matkę. Jako siedemnastoletni student wziął udział w Powstaniu Styczniowym (1863 r.). Wybuch granatu spowodował obrażenia jego lewej nogi. W wyniku tego koniecznością okazała się amputacja. W 1870 r. rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Namalował wiele nieprzeciętnych obrazów, pełnych tajemniczości i niepokoju religijnego, m.in. „Ogród miłości”, ”Wizję św . Małgorzaty”, „Powrót z Golgoty”. Długo poszukiwał odpowiedzi na pytanie „Czy jednak służąc sztuce, Bogu tez służyć można?” Przypadkowy pobyt w miejskiej ogrzewalni ,gdzie zobaczył ludzi bezdomnych , porzuconych , obnażonych z ludzkiej godności , spowodował w nim przemianę duchową, co jest głównym tematem dramatu. Utwór Karola Wojtyły mówi o istnieniu dwóch powołań w jednym człowieku .Główny bohater Adam odczuwa powołanie do sztuki i do niesienia pomocy potrzebującym.
Wywołuje w nim to niemal rozdarcie wewnętrzne. Ostateczną decyzję podejmuje oglądając swój obraz ECCE HOMO. W wizerunku Chrystusa odnajduje miłosierdzie i odpowiedzialność za ubogich. W utworze pojawia się też problem rewolucji . Uważa, że nie powinna być ona skierowana tylko przeciwko bogatym i mieć tylko na względzie pozyskanie dóbr materialnych i polepszenie warunków bytowych ludzi. Adam uważa, że konieczna jest jeszcze „rewolucja ” duchowa. Dramat Karola Wojtyły składa się z trzech aktów: Pracownia przeznaczeń, W podziemiach gniewu, Dzień Brata. W akcie pierwszym poznajemy bohatera prowadzącego z gośćmi rozmowy na tematy związane ze sztuką i jej posłannictwem.
Adam –jest artystą wrażliwym i utalentowanym, ale zaczyna z lekceważeniem patrzeć na malarstwo. Przeżywa rozterki. Przyjaciel opowiada o przemianie Adama od czasu, gdy trafił do przytułku dla bezdomnych. Zaczął się interesować problemem ubóstwa, bezdomnością. Narasta w nim nowe powołanie, przed którym chce uciekać. W akcie drugim Adam przybywa do miejskiej ogrzewalni, gdzie przynosi biednym jedzenie i odzież. W pracowni malarskiej Adam rozmawia z wizerunkiem Chrystusa widocznym na obrazie . Zastanawia się czy Chrystus naprawdę mieszka w każdym człowieku. Podczas spowiedzi otrzymuje przesłanie „Daj się kształtować Miłości” Po kolejnej bytności wśród bezdomnych w ogrzewalni zaczyna dostrzegać godność człowieka i tym samym Chrystusa w innych. W namalowanym przez siebie Chrystusie odnajduje piękno, którego nie widział wcześniej, Widzi też Miłosierdzie.
W ostatnim akcie Adam jako zakonnik Albert mówi do braci, że ubóstwo jest cierpieniem , które przybliża do Boga, daje wolność i prawdziwe bogactwo. Pozwala widzieć Chrystusa w każdym. Spektakl ,który obejrzała przasnyska publiczność prezentacją ekspresji szczególnej grupy wykonawców. Jest to spektakl pionierski z udziałem osób niewidomych , przygotowany ogromnym nakładem pracy. Ogromnym wyzwanie, szczególnie dla Macieja Jackowskiego odtwarzającego główna rolę stanowił tekst składający się z monologów i długich dialogów zawieszonych między teologią, filozofią , sztuką a życiem.
Najpiękniejsze fragmenty spektaklu, autentycznie wzruszające, proste i mocne to te, w których dziwna i niepokojąca procesja bezdomnych wyrusz ze swojej ciepłowni, w której spędza chłodne dni. Niektórzy trzymają ręce na ramieniu osoby przed nimi, niektórzy trzymają się za ręce, wszyscy stąpają powoli , rozważnie. Ten dziwny, milczący korowód, jest jednocześnie niezwykle silny w warstwie scenicznej – budzi zdumienie, niemy zachwyt nad prostotą środków i siłą efektu. W tym wysiłku leży niepokojąca i trudna do nazwania siła, realizm zbudowany kompletnie nieoczekiwanymi środkami. Te krótkie sekwencje najmocniej przemawiają do widza, najgłębiej zapisują się w pamięci.
Ten wyjątkowy spektakl publiczność przasnyska mogła obejrzeć dzięki wsparciu FUNDACJI „SCALAM – PROSTUJEMY DROGI ŻYCIA”, która była głównym sponsorem tego przedsięwzięcia. Fundacja.. składa serdeczne podziękowanie wszystkim osobom, które przyczyniły się do zaistnienia spektaklu w naszym mieście. Szczególne podziękowanie składamy Księżom Proboszczom przasnyskich parafii za wielokrotne informowanie o spektaklu, czego owocem była sala wypełniona po brzegi. Dziękujemy również Panu Dyrektorowi MDK Krzysztofowi Gadomskiemu za zaangażowanie i serce, jakie włożył w to, aby spektakl mógł zaistnieć w Przasnyszu. Dziękujemy publiczności, która odpowiedziała na zaproszenie i uczciła „największego z Rodu Słowian” – autora dramatu; oddała hołd , w rocznicę Powstania Styczniowego – uczestnikowi Adamowi Chmielowskiemu ( Bratu Albertowi) i w związku z Rokiem Osób Niepełnosprawnych – artystom dysfunkcją wzroku.
Mamy nadzieję, że spektakl, który obejrzeliśmy pobudzi nas do refleksji nad poszukiwaniem Prawdy, Piękna i Dobra w życiu..
amg
