Spektakl „Przed Sklepem Jubilera” w Przasnyszu
październik 11, 2014 Podziel się opinią
W 11 październiku br. przasnyska publiczność zgromadzona w MDK miała okazję zapoznać się z kolejną inscenizacją sztuki Karola Wojtyły. Tym razem, aby uczcić doniosłe wydarzenie, jakim była kanonizacja bł. Jana Pawła II, zaprezentowano dramat poetycki pt. „Przed sklepem jubilera” w reżyserii Leszka Pniaczka.
Bohaterami utworu są trzy związane ze sobą pary, a tematem miłość i małżeństwo.
Czas akcji: XX wiek
Utwór składa się z trzech aktów:
I. Sygnały ( Teresa i Andrzej)
II. Oblubieniec (Anna, Stefan)
III. Dzieci (Monika, Krzysztof)
Sztuka jest historią trzech małżeństw, których losy stają się pretekstem do pokazania, że miłość małżeńska ślubowana w obliczu Boga, jest odzwierciedleniem Jego miłości do nas.
Pierwszy akt to długie monologi dwojga młodych osób. Andrzej właśnie oświadczył się Teresie, w dalszej części ona wspomina, jak on poprosił ją o rękę. Odtwarzają we wspomnieniach swoją drogę do związku i udają się do sklepu jubilera, gdzie wybierają dla siebie obrączki, zaś jubiler wyjaśnia im sens tego symbolu.
Nie zapytał, czy zostanie jego żoną. Teresa uważa, że tak postawione pytanie było bardzo przemyślane przez Andrzeja. Andrzej wspomina, jak pokochał Teresę. Nie od pierwszego wejrzenia, ale stopniowo. Przerzucał most do jej świata, pozwolił by rozwijała się w nim myśl o bliskości Teresy i poczuciu, że jest ona jego „drugim ja”. Próbował interesować się innymi kobietami, ale zawsze jego myśli wracały do Teresy. Teresa widziała te jego próby zbliżenia z innymi. Dawali sobie w tym czasie rozmaite znaki, które pojęli dopiero wraz z dojrzałością, jaką osiągali krocząc obok siebie, by wreszcie zrozumieć, że chcą iść dalej razem. Wspominają, jak po oświadczynach na rynku, zatrzymali się przed sklepem jubilera, by wybrać dla siebie obrączki ślubne. Symbolika obrączek przemówiła do nich. Przestały być tylko wyrobem ze złota. „Odtąd zaczną wyznaczać nasz los. Będą przeszłość przypominać wciąż, jakby lekcję, którą trzeba wciąż pamiętać i przyszłość otwierać będą ciągle na nowo, łącząc przeszłość z przyszłością.”
W witrynie sklepu jubilera, zobaczyli jak w zwierciadle przyszłość i swój ślub. Druga historia to opowieść Anny i Stefana. Anna, mężatka udaje się do sklepu jubilera aby sprzedać obrączkę, która pozostała po nieudanym małżeństwie ze Stefanem. Anna czuje, że Stefan przestaje ją kochać.
Czuje, jak ich miłość pęka i oddalają się od siebie. Żyją osobno. Odkąd ma takie poczucie, często w drodze do pracy przystaje przed sklepem jubilera i patrzy na obrączki. Zastanawia się, czy swojej obrączki nie sprzedać, bo jest niepotrzebna. Jubiler waży obrączkę i stwierdza, że nic ona nie waży, waga wskazuje zero, bowiem żyje mąż Anny, a wówczas żadna obrączka z osobna nic nie waży – „Moja waga jubilerska ma tę właściwość, że nie odważa metalu, lecz cały byt człowieka i los”. Po tej wizycie, przez jakiś czas Anna wracała inną drogą z pracy, ale pewnego dnia znowu chciała zajrzeć do sklepu jubilera, ale drzwi były zamknięte. Spotkała przed sklepem przypadkowego rozmówcę – Adama i opowiedziała mu swoje życie; całą winą za rozpad swego małżeństwa obarczając męża. Adam, wysłuchał jej i powiedział: „Nie rzecz w tym, by odejść,() rzecz w tym, by wrócić i na dawnym miejscu odnaleźć siebie.” Dodał jeszcze, że za chwilę ulicą, którą idzie Anna przejdzie Oblubieniec. Anna poczuła tęsknotę za Oblubieńcem i zaczęła przyglądać się wszystkim mijanym mężczyznom. Przypomniał jej przypowieść o pannach mądrych, które z zapalonymi lampami wyszły naprzeciw Oblubieńca i pannach głupich, które posnęły w ciemności. Adam przybył, by obudzić Annę na czas, bo jej Oblubieniec wciąż żyje w oczekiwaniu na nią. Anna przestraszona mówi do Adama, że w obliczu Oblubieńca zobaczyła twarz Stefana, twarz której nienawidzi i którą powinna miłować zarazem. Trzeci akt spina dwa pierwsze, gdyż spotykają się w nim Monika (córka Anny i Stefana) i Krzysztof, który jest synem Teresy i Andrzeja – dzieci par z pierwszych dwóch aktów. Mówią o małżeństwach swoich rodziców, o tym jak się potoczyły i tym jak wpłynęły na ich własne postrzeganie miłości.
Teresa wspomina wybieranie u jubilera obrączek . Andrzej, jej mąż, zginął w czasie wojny, kiedy ich syn – Krzysztof był dwuletnim chłopcem. Krzysztof i Monika poznali się na studiach.
Teraz chcą zacząć wspólne życie, choć jest w nich lęk przed miłością. Monika nie chce, by ich życie potoczyło się tak, jak życie jej rodziców, którzy żyją jak dwoje obcych sobie ludzi. Krzysztof boi się, że gdyby coś mu się stało, to Monika, jak jego matka, zostanie sama z miłością. Kiedy Krzysztof z Moniką wybierali obrączki, tak bardzo pochłonięci byli swoją miłością i wzruszeniem wzajemnym, że nie zwrócili uwagi na starego jubilera.
Teresa opisuje ślub syna, którego do ołtarza prowadził przyjaciel Andrzeja – Adam. To ten sam Adam, którego spotkała Anna. W czasie ślubu córki Anna rozmawia z Adamem, zwierza się, że poszukała winy także w sobie, co sprawiło, że przestali się ze Stefanem tak szybko od siebie oddalać, ale też i nie potrafili już do siebie wrócić. Anna wie, że największą krzywdę swoim życiem wyrządziła córce Monice.
Reżyser spektaklu, przeniósł trudną sztukę Karola Wojtyły na scenę, grając w niej znaczącą rolę jubilera. Zespół aktorów z Teatru im. Kardynała Karola Wojtyły działający przy Myślenickim Ośrodku Kultury i Sportu zaprezentował przasnyskiej publiczności efekt swojej pracy. Aktorzy konsekwentnie i pewnie prowadzili swoje postacie. Praca reżysera dała efekt w postaci dojrzałego aktorstwa i to zarówno jeśli chodzi o role główne, jak i postacie drugoplanowe. Skupienie panujące na widowni pozwoliło aktorom na pełną sceniczną koncentrację i realizację koncepcji reż. L. Pniaczka. Całość nastroju dopełniała muzyka i gra świateł. Publiczność wyraziła swoja wdzięczność szczerymi, płynącymi z serca oklaskami .
Należy zaznaczyć, że prezentacja spektaklu była możliwa dzięki wsparciu naszej Fundacji oraz aktywnej i życzliwej postawie Dyrektora Krzysztofa Gadomskiego i pracowników MDK w Przasnyszu.
Spektakl, będąc głosem Św. Jana Pawła II na temat wagi sakramentu małżeństwa, swoją tematyką wpisuje się również w III Nadzwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów odbywające się w Watykanie pn.” Wyzwania duszpasterskie związane z rodziną w kontekście nowej ewangelizacji”, co czyni przesłanie dramatu uniwersalnym i ponadczasowym.
Anna Gajdzińska
